Het nieuwe normaal voor de logistiek in de voeding
Gepubliceerd op 29 september 2020
De lessen die uit de coronacrisis zijn getrokken, dwingen de sector tot een vastberaden technologische inzet die het mogelijk maakt om flexibiliteit, veelzijdigheid en responscapaciteit te verwerven.
De onzekerheid die de economie en de samenleving als geheel heeft beïnvloed en nog steeds beïnvloedt, betekent dat we ons natuurlijk meer richten op de problemen die we zullen moeten aanpakken en minder aandacht besteden aan wat goed heeft gewerkt in deze uitzonderlijke tijden. Er moet erkend worden dat de voedingssector tijdens de coronacrisis de verwachtingen ruimschoots heeft overtroffen. Het mag ook niet onopgemerkt blijven dat, als een essentiële dienst, de buitengewone prestaties van de voedselindustrie en het vermogen om te reageren in het midden van een pandemie aanzienlijk heeft bijgedragen aan het feit dat de crisis zelf geen hoger niveau van alarmering heeft bereikt.
Vanaf het eerste moment waren de schappen van supermarkten goed gevuld en de incidentele schaarste werd veroorzaakt door enkele losse periodes van hamsteren door de eindconsumenten, maar zelfs deze producten herstelden zich snel en de sociale perceptie was zeer positief ten opzichte van de sector, die perfect in staat was om te reageren in het midden van deze crisis, zonder heroïsme maar met veel coördinatie en wilskracht. De consument mag echter niet vergeten dat de supermarkten en hypermarkten, evenals de traditionele handelszaken, slechts het laatste gedeelte vormen van een complexe toeleveringsketen waarvan de producenten, de vervoerders, de logistieke infrastructuur en een ontelbaar aantal ondersteunende bedrijven deel uitmaken.
Technologische hulpmiddelen en het nieuwe normaal
Een groot deel van het succes is gebaseerd op de steeds grotere beschikbaarheid van technologische hulpmiddelen die de meest geavanceerde bedrijven in staat hebben gesteld te reageren met een snelheid en wendbaarheid die anders onmogelijk was geweest.
In het nieuwe normaal zullen veel onzekerheden blijven bestaan en het is tijd dat de sector de tijdens de crisis verworven kennis benut om zijn aanpassingsvermogen te verstevigen. De voorspelling van de vraag op basis van historische gegevens groeiden mee met de pandemie, en hoewel de storm misschien is gaan liggen, hebben we geleerd dat de sleutel tot het aanbieden van de service die de maatschappij en onze klanten vragen, de flexibiliteit, het vermogen om te reageren en de veelzijdigheid van bedrijven is en blijft. Wat tijdens de coronacrisis moest worden gepromoot, wordt ons nu voorgesteld als de normale manier om een succesvol levensmiddelenbedrijf te runnen. Het doel is niet langer om terug te keren naar de vorige situatie, maar om te weten hoe we ons kunnen aanpassen aan de huidige situatie door de middelen en inspanningen tot een minimum te beperken.
Technologieën zoals Warehouse Management Systemen (WMS) of Transport Management Systemen (TMS), maar ook technologieën voor de integratie van de verschillende systemen van de verschillende partijen in de keten, traceerbaarheid, en order tracking portals zijn niet langer alleen verbeteringen, maar zijn essentiële middelen geworden om eenvoudigweg op de markt te zijn en te kunnen inspelen op de eisen van de markt.
Het reactievermogen op een minder voorspelbare vraag die echter even veeleisend is in termen van tijd, de flexibiliteit van de productieplannen, zeer korte reactietijden en de veelzijdigheid om verschillende soorten producten of diensten aan te bieden, met verschillende kanalen en veranderende volumes, zijn enkele van de uitdagingen die we met de pandemie hebben geleerd te overwinnen, maar die zijn blijven bestaan.
Zichtbaarheid door integratie
Juist de complexiteit van de productie- en logistieke ketens in een sector als die van de levensmiddelen vormt een van de zwakke punten. De communicatie tussen de verschillende actoren en de controle van alle stappen in keten, van de producent tot de winkel, is een van de belangrijkste elementen voor de sector om de efficiëntie, het reactievermogen en het concurrentievermogen te vergroten, waardoor fouten, papierwerk en de onvermijdelijke vertragingen die daarmee gepaard gaan, worden teruggedrongen.
In die zin is systeemintegratie een terrein waarop de technologie veel te zeggen heeft en waar het rendement in de vorm van efficiëntie, besparingen en verbeteringen van de eigen interne organisatie van de bedrijven niet langer als extra, maar absoluut noodzakelijk is.
De taken waarmee de voedingssector het nieuwe jaar begint, zijn er juist op gericht om te weten hoe we kunnen profiteren van wat er in de crisis is geleerd, hoe we de aanpassing kunnen versnellen en hoe we technologieën kunnen implementeren in een nieuw normaal die zowel voor studenten als voor professionals in de voedingsindustrie vol onzekerheden zal blijven zitten.
