Elektronische facturering in Europa is nog niet volledig geharmoniseerd.
De belangrijkste verschillen hebben betrekking op:
- de factuurformaten (bijv. EN 16931, UBL, lokale XML, enz.);
- de controlemodellen: sommige landen eisen een validatie (“clearance”) voordat de factuur naar de klant wordt verzonden;
- de communicatiekanalen: overheidsportalen, Peppol-netwerken of directe API’s;
- de termijnen en rapportageverplichtingen: sommige landen eisen realtime rapportage;
de regels voor archivering en ondertekening: de bewaartermijn en elektronische handtekening variëren per land. Elk land hanteert dus zijn eigen tijdschema en controlemodel, vandaar het belang van een uniforme en evolutieve oplossing.